Κουρέας της Σεβίλλης
Σ’ έναν ιστορικό θεατρικό χώρο, το ΑΚΡΟΠΟΛ, απ’ όπου έχουν περάσει μεγάλα ονόματα ήρθε για το 2022 «Ο Κουρέας της Σεβίλλης».
Βυθισμένοι στα κόκκινα βελούδινα καθίσματα και με τον τεράστιο πολυέλαιο αναμμένο παρατηρούμε την ζωντανή ορχήστρα να ετοιμάζεται. Μέσα στον κατάμεστο χώρο, ανάβει ο προβολέας στη μέση του διαζώματος και ο Φίγκαρο (Βασίλης Χαραλαμπόπουλος) αρχίζει να τρέχει ανάμεσά μας.
Ακολουθεί ίσως η πιο συγκινητική και ουσιώδης εισαγωγή που ακούσαμε ποτέ, για την άρρηκτη σύνδεση του θεάτρου με τον άνθρωπο. Ο μονόλογος τελειώνει με την ευρηματική χορογραφία της σκηνοθέτη – χορογράφο Σοφίας Σπυράτου. Ο κόσμος παρασύρεται στην μελωδία της ζωντανής ορχήστρας και τους χορευτές. Κι έτσι άρχισαν όλα…
Το θεατρικό κείμενο
Το έργο που γράφτηκε το 1775, δεκατέσσερα χρόνια πριν την Γαλλική Επανάσταση. Οι επιρροές του συγγραφέα είναι καθαρά από τις αρχές του διαφωτισμού (ισότητα, ελευθερία). Το λαϊκό στρώμα εκπροσωπείται από το Φίγκαρο, αποτελεί εκπρόσωπο του που αμφισβητεί το κατεστημένο και διεκδικεί περισσότερη κοινωνική ισότητα. Ο Φίγκαρο παρουσιάζεται εφυϊής και δυναμικός ως ένας προπομπός της επανάστασης που άλλαξε τον κόσμο. Ο Μπωμαρσαί είχε πει για το έργο του: «Αφέθηκα στον χαρούμενο χαρακτήρα μου και επιχείρησα με τον Κουρέα της Σεβίλλης, να επαναφέρω στο θέατρο την παλαιά και αληθινή χαρά, συνδέοντάς το με την ελαφρότητα του σημερινού αστεϊσμού».
Η υπόθεση
Ο νεαρός κόμης Αλμαβίβα ερωτεύεται την όμορφη Ροζίνα, η οποία ζει καταπιεσμένη ζωή εξαιτίας της κηδεμονίας του ηλικιωμένου γιατρού Μπαρτόλο. Ο κωμικός χαρακτήρας επιθυμεί να την παντρευτεί ακόμα και παρά τη θέλησή της. Ο κόμης προσπαθεί να κερδίσει και να ελευθερώσει την Ροζίνα. Για καλή του τύχη βρίσκει σύμμαχο τον τετραπέρατο κουρέα Φίγκαρο. Ο Φίγκαρο ως κουρέας μπαινοβγαίνει στο σπίτι του γιατρού και με την ευστροφία του βοηθάει να νικήσουν τα νιάτα και ο έρωτας.
Οι χαρακτήρες
Ο Κουρέας της Σεβίλλης είναι ενθουσιώδης, ευδιάθετος, ζωηρός, γαλίφης, ευρηματικός, επαναστάτης, υποστηρικτής της δικαιοσύνης και της ελευθερίας, καυστικός, αλλά κατά βάθος ευαίσθητος και συναισθηματικός.
Επιφανειακά αστειεύεται και κοροϊδεύει τον κόσμο, είναι όμως έτοιμος να πολεμήσει για την ατομική και όχι μόνο ελευθερία. Γι’ αυτό και αποφασίζει να βοηθήσει τον νεαρό κόμη, όχι τόσο για τα λεφτά όσο από καθαρό αίσθημα δικαίου.
Η διασκευή της Λουίζας Μητσάκου έδωσε στο κείμενο μια διαφορετική – ας μου επιτραπεί η έκφραση – λαϊκή διάσταση. Το κείμενο είναι καλοδουλεμένο, έμμετρο, με τραβηγμένο όμως λαϊκό χιούμορ στον ρόλο του Δον Μπαρτόλο.
Ο Φίγκαρο
Ο Φίγκαρο (Βασίλης Χαραλαμπόπουλος) είχε όλα τα στοιχεία που έπρεπε κι ήταν απολαυστικός. Η σκηνή γεμίζει με την αστείρευτη ενέργειά του, τον χορό και το τραγούδι του. Αξίζει να αναφέρουμε ότι τραγούδησε αξιοπρεπέστατα το Largo Al Factotum (Figaro). Μόνος του ή με τους συμπρωταγωνιστές του κατάφερε να γεμίσει την σκηνή καθ’ όλη την διάρκεια της παράστασης. Το κέφι, η ζωντάνια, η χρήση των εκφραστικών του μέσων, τον καθιστούν τον απόλυτο Φίγκαρο.
Ο Ντοτόρε Μπαρτόλο
Ο Φάνης Μουρατίδης είχε τον δύσκολο ρόλο του Ντοτόρε Μπαρτόλο. Ο ωραίος άντρας τσαλακώθηκε και έγινε η καρικατούρα της παράστασης. Ο σοβαρός γιατρός μέσα στα ρόζ του παπούτσια με φιόγκους περπατούσε σαν να βγήκε από ταινία βωβού κινηματογράφου. Κουνώντας το κεφάλι με την κοτσίδα του που αρνιόταν να υπακούσει στον «νόμο της βαρύτητας», αυτοθαυμάστηκε ως άλλος Νάρκισσος πολλάκις.
Τα στοιχεία αυτά και οι μιμητικές ικανότητες του ηθοποιού έκαναν τον ήρωα συμπαθή. Στην πραγματικότητα ο «γερομπισμπίκης» Μπαρτόλο είναι ο «κακός» της ιστορίας. Η υπερβολή στην σκηνοθεσία και οι καθημερινές λαϊκές ατάκες έκαναν την παράσταση προσιτή και σε άλλο κοινό. Αυτό όμως που σίγουρα έσωσε την παράσταση από το να γίνει γραφική είναι το υποκριτικό ταλέντο του Μουρατίδη που κατάφερε να ισορροπήσει την κατάσταση.
Οι νεαροί ερωτευμένοι
Το ερωτευμένο ζευγάρι ερμηνεύουν η Νίκη Βακάλη και ο Ρένος Ρώτας. Η Ροζίνα ήταν μια νεαρή κοπέλα χαριτωμένη και φρέσκια. Η καταπιεσμένη νεαρή που μεταλλάχτηκε σε θαρραλέα αφού ερωτεύτηκε βγήκε αυθόρμητα μέσα από την ναζιάρικη γοητεία της Βακάλη.
Ήταν επανάσταση για την εποχή η νεαρή κοπέλα να αψηφήσει τον κηδεμόνα / γαμπρό που την συντηρούσε. Ο Ρώτας ως κόμης Αλμαβίβας είχε την γοητεία και τις κινήσεις ενός ευγενή. Οι χορευτικές του κινήσεις ήταν φυσικές και με αρκετή χάρη. Έμοιαζε πολύ μ’ έναν ερωτευμένο νέο που θέλει να σώσει την γυναίκα που αγαπάει από τον γέρο γιατρό.
Δον Μπαζίλιο
Στο ρόλο του πονηρού Δον Μπαζίλιο ο Γιώργος Συμεωνίδης που έπαιξε πολύ πειστικά. Οι Γιάννης Ζαράγκαλης και Μάριος Πετκίδης ως υπηρέτες του Μπαρτόλο ήταν ευχάριστοι και αποδοτικοί.
Χορός – Μουσική
Οι ταλαντούχοι χορευτές A. Vega, Σ. Μαρτίου, Γκ. Μιρτσέα, Φ. Νταϊόγλου, Κ. Παπαματθαιάκης, Γ. Σμέρος, Κ. Τσιαμάγκας, Τ. Χατζημπίνου κάνουν την παράσταση μοναδική. Οι χορογραφίες της Σοφίας Σπυράτου είναι ευρηματικές καθώς δεν πέρασε απαρατήρητος ο χορευτής πάνω στα ξυλοπόδαρα.
Η πρωτότυπη μουσική κι η επιμέλεια ανήκουν στον Μιλτιάδη Παπαστάμου κι ήταν από τα μεγάλα συν. Ο χορός συνδυαστικά με την ζωντανή ορχήστρα και τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι αυτά που κάνουν την παράσταση μοναδική.
Σκηνικά – κοστούμια
Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι του Μανόλη Παντελιδάκη. Τα σκηνικά ήταν λιτά με μια αφαιρετική αισθητική. Το παράξενο ήταν ότι μέσα στην λιτότητα τα διπλά σκηνικά φάνταζαν τρισδιάστατα και εντυπωσιακά.
Τα κοστούμια ήταν καλαίσθητα και φτιαγμένα για την εποχή, ενώ ο Παντελιδάκης πρόσθεσε κάποια ροκ στοιχεία (όπως τα αρβυλάκια της Ροζίνας) που το έκαναν πιο κοντά στο 2022. Ας μην ξεχνάμε τα περίφημα ροζ παπούτσια με τους φιόγκους του Μπαρτόλο που έγιναν το σήμα κατατεθέν του γιατρού.
Συμπέρασμα
Ο κουρέας της Σεβίλλης είναι μια παράσταση προσεγμένη με εξαιρετικές ερμηνείες. Τα τραγούδια, ο χορός και η εναλλαγή των σκηνικών μας χαρίζουν μια ευχάριστη διάθεση και μας μεταφέρουν στο 1775. Ο έρωτας που νικά το κατεστημένο και την καταπίεση του γέρου κηδεμόνα υπονοεί την δικαιοσύνη και κοινωνική ισότητα που θα επέλθει.
Μια παράσταση που συνδυάζει αρμονικά πολλά πράγματα με χιούμορ και μας φτιάχνει την διάθεση. Θα μπορούσε να την παρακολουθήσει κάθε είδους κοινό καθώς οι διάλογοι είναι απλοί και οι ερμηνείες με πολλή μίμηση. Οι ατάκες μας χάρισαν γέλιο και σας συνιστώ να την παρακολουθήσετε ως θεραπεία σε μια δύσκολη μέρα…
Κρατάτε μυστικό; Ενώ πήγα στο θέατρο έτοιμη να καταρρεύσω μετά από μια δύσκολη μέρα με έπιασα να σιγοτραγουδώ το “FIGARO”…
Κείμενο: Μαρία Κ. Αγραπίδου, Α’ Αναπληρώτρια Υγείας στις Γυναίκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Χειρουργός Οδοντίατρος – Πρόεδρος Επιτροπής Επιστημονικού Περιοδικού ΟΣΠ, μέλος ΔΣ
Μείνετε συντονισμένοι στο EntertainmentNewsGR για περισσότερα!