Είδαμε την «ΠΟΝΤΙΚΟΠΑΓΙΔΑ»

Λίγα λόγια για την Άγκαθα Κρίστι

Η “Ποντικοπαγίδα” -«The Mousetrap»- είναι ένα θεατρικό έργο μυστηρίου, που έχει γράψει η γνωστή Άγκαθα Κρίστι. Είναι ένα θρυλικό θεατρικό έργο όπου η παγκόσμια πρεμιέρα δόθηκε στο Νότιγχαμ της Αγγλίας στις 6 Οκτωβρίου 1952. Στην συνέχεια μεταφέρθηκε από τις 25 Νοεμβρίου 1952 έως σήμερα στο Γουέστ Εντ με τεράστια επιτυχία και παραμένει το μακροβιότερο θεατρικό έργο στην ιστορία.
Η ίδια η Άγκαθα Κρίστι δεν περίμενε τέτοια επιτυχία.

Στην αυτοβιογραφία της αναφέρεται μία συζήτηση ανάμεσα στην ίδια και σε έμπιστο φίλο της. «Θα του δώσω 14 εβδομάδες το πολύ» είπε ο φίλος της, για να του απαντήσει η Κρίστι: «Δεν πρόκειται να αντέξει τόσο, 8 εβδομάδες κι αν…». Η «Ποντικοπαγίδα» έχει παιχτεί σε όλο τον κόσμο με τεράστια επιτυχία κι έχει μεταφραστεί σε 50 γλώσσες. Στην Ελλάδα πρωτοπαίχτηκε από τον θίασο του Δημήτρη Παπαμιχαήλ στις αρχές του 1963.

Η πλοκή του έργου

Η σκηνή του θεάτρου «Νέος Ακάδημος» μετατρέπεται σε μια εξοχική πανσιόν το «Μόνκσγουελ Μάνορ».  Επτά άνθρωποι -που αργότερα γίνονται 8- βρίσκονται αποκλεισμένοι εξαιτίας πυκνής χιονόπτωσης. Η Κίρκη Καραλή κατορθώνει να πάρει την διασημότερη ιστορία μυστηρίου και με την θεατρική απόδοση Αντώνη Γαλέου, χωρίς να ξεφύγει από το νόημα του έργου να αναβιώσει τη δεκαετία του ’90 μέσα από την «Ποντικοπαγίδα». Παράλληλα, η σκηνοθέτης καταφέρνει να διατηρήσει την αγωνία και το μυστήριο δίνοντας μια νότα κωμικότητας. Όσο κι αν αυτό φαίνεται εύκολο έπρεπε να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού. Το οποίο κοινό γνωρίζει από την συγγραφέα τον δολοφόνο. Η αφήγηση και οι αστείες ατάκες, μπλέκονται με το μυστήριο και βγάζουν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.

Οι οκτώ ήρωες κρύβουν από ένα μυστικό και σιγά σιγά βρίσκονται αντιμέτωποι με την αλήθεια και τις συνέπειες που έχει στην ζωή τους. Απατεώνες, απλοί πολίτες, συνηθισμένοι σύζυγοι φαίνονται εν δυνάμει δολοφόνοι και καλούνται να υπερασπιστούν την αθωότητά τους. Ο αστυνόμος έρχεται να εξιχνιάσει έναν φόνο και γίνεται μάρτυρας ενός δεύτερου όπου όλοι είναι ύποπτοι. Έτσι ανακαλύπτουν ότι ανάμεσά τους βρίσκεται ένας δολοφόνος. Αυτός διαθέτει ξεχωριστή ευφυΐα και δεν είναι διατεθειμένος να εγκαταλείψει το νοσηρό του έργο, δίχως να πετύχει τον σκοπό του που είναι η εκδίκηση.

Τα ματωμένα του ίχνη συνοδεύονται από ένα παιδικό τραγουδάκι «Τα τρία τυφλά ποντικάκια». Το τραγούδι αυτό έχει κάποια μυστηριώδη σχέση με τον δολοφόνο και τα θύματά.  Όλοι με κάποιο τρόπο βρίσκονται να το τραγουδούν, να το σφυρίζουν ή να το παίζουν στο πιάνο. Η πρωτοτυπία να χρησιμοποιηθούν τα πραγματικά ονόματα των ηθοποιών έκανε το κοινό να νιώθει οικεία. Επίσης, κατά την διάρκεια του έργου γίναμε όλοι συνένοχοι και ερευνητές… Ο αστυνόμος θα δοκιμάσει μία σειρά από έξυπνα τεχνάσματα, προκειμένου να παγιδεύσει τον δολοφόνο. Αλίμονο, όμως. Ο σατανικός αντίπαλός του, ξέρει να ξεγλιστράει…
Οι εκφωνήσεις του ραδιοφώνου με τον Πάνο Σόμπολο οι φωνές της Λιάνας Κανέλλη, του Γρηγόρη Βαλτινού κ.ά. δημιουργούν μια δυνατή αλληλεπίδραση μεταξύ σκηνής και πλατείας.

Το αφαιρετικό σκηνικό της Άσης Δημητρολοπούλου επιτρέπει στους οκτώ πρωταγωνιστές να κινούνται με ευκολία στη σκηνή, εκμεταλλευόμενοι έναν πολυμορφικό καναπέ. Ενώ, η δράση μεταφέρεται και στους διαδρόμους του θεάτρου. Τα κουστούμια ακολουθούν την μόδα των 90s, που νομίζω όλοι θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας. Η μουσική του Αντώνη Παπακωνσταντίνου συμπορεύεται με τους φωτισμούς της Μελίνας Μάσχα, ενισχύοντας τον ρυθμό.

Η Ράνια Οικονομίδου είναι η ύποπτη που δεν ξέρεις αν υποστηρίζεις ή μισείς. Υπέροχη πάνω στη σκηνή, είναι η ιδανική ηρωίδα της Αγκαθα Κρίστι. Η Πηνελόπη Αναστασοπούλου ισορροπεί έξοχα ανάμεσα στην ανυποψίαστη ιδιοκτήτρια πανσιόν και την τρυφερή σύζυγο. Ο Βαγγέλης Σαλευρής είναι ο ήσυχος σύζυγος με την μονότονη συνηθισμένη ζωή. Ο Νίκος Πολυδερόπουλος, ως Αμερικάνος είναι άμεσος χωρίς υπερβολές και καταφέρνει μια αληθοφανή ερμηνεία και μια δόση χιούμορ.

Χρήστος Αρφάνης, Μάριος Αθανασίου, Μαρία Αγραπίδου

Ο Χάρης Τζωρτζάκης ως αρχιτέκτονας ελίσσεται με μαεστρία φτιάχνοντας μια περσόνα με ψυχολογικά προβλήματα που τραβάει τα βλέμματα , χωρίς να πέφτει στην παγίδα της επιθεωρησιακής ευκολίας. Ο Δημήτρης Πετρόπουλος έχει μια δυναμική παρουσία που λειτουργεί συνδετικά με όλους τους υπόλοιπους χαρακτήρες, αναπτύσσοντας πολύ καλή χημεία.

Η Σάννυ Χατζηαργύρη καταφέρνει να κρατήσει αυτό που λέμε «εσωτερικό μονόλογο» με σωστές δόσεις έντασης και είναι αυτή που ελίσσεται περισσότερο από όλους τους χαρακτήρες. Τέλος, ο Μάριος Αθανασίου σε ρόλο – έκπληξη δημιουργεί όλες τις αντιθέσεις και ανατροπές που χρειάζεται το έργο.

Μάριος Αθανασίου, Μαρία Αγραπίδου

Συντελεστές

• Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Αντώνης Παπακωνσταντίνου
• Σκηνικά/Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
• Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
• Φωτογραφία/ Trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας
• Γραφιστική Επιμέλεια: Μάριος Γαμπιεράκης(Μαύρα Γίδια)
• Βοηθός Σκηνοθέτη: Λητώ Τριανταφυλλίδου
• Διεύθυνση Παραγωγής: Ιωάννης Παντελίδης
• Επικοινωνία Παράστασης : Νταίζη Λεμπέση |τηλέφωνο 6908502631 | email daisylempesi@hotmail.gr |
Προβολή/Επικοινωνία: Νταίζη Λεμπέση

Μάκης Κωστίνης, Πηνελόπη Αναστασοπούλου, Μαρία Αγραπίδου, Χρήστος Αρφάνης

Μια ιστορία εκδίκησης με αιφνιδιαστικές ανατροπές, έξυπνα τεχνάσματα και μια ποντικοπαγίδα που περιμένει το επόμενο θύμα της! Όσοι έχετε διαβάσει το βιβλίο και όσοι είδατε την παράσταση μην αποκαλύψετε το τέλος… Εξάλλου η μαγεία της παράστασης είναι ότι όλοι οι ήρωες είναι πιθανοί δολοφόνοι!

Κείμενο : Μαρία Κ. Αγραπίδου – Χειρουργός Οδοντίατρος * Πρόεδρος Επιτροπής Επιστημονικού Περιοδικού ΟΣΠ, μέλος ΔΣ
Κεντρική φωτογραφία ανάρτησης: Patroklos Skafidas
Συμπληρωματικές Φωτογραφίες: Μάνος Βλαστός, Χρήστος Αρφάνης

Μείνετε συντονισμένοι στο EntertainmentNewsGR για περισσότερα!