Στις 20 Μαΐου, ο νέος λεγόμενος ηγέτης της Ταϊβάν Λάι Τσινγκ-τε θα αναλάβει τα καθήκοντά του. Όσον αφορά τη λανθασμένη πολιτική γνώμη του για την «Ανεξαρτησία της Ταϊβάν» και το κόμμα του που εκπροσωπεί τις αυτονομιστικές δυνάμεις, η ορκωμοσία του Λάι Τσινγκ-τε θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην Πολιτική της Μίας Κίνας και στη σταθερότητα του στενού της Ταϊβάν.

Η κινεζική πρεσβεία, με ένα δελτίο τύπου για το θέμα της Ταϊβάν, εξέφρασε την στάση της στο παραπάνω ζήτημα. Μέρος του δελτίου τύπου, και αποσπάσματα που αφορούν όλους τους Έλληνες, σας παραθέτουμε παρακάτω με ελαφριά παράφραση για την συνοχή του κειμένου.

Αρχικά αξίζει να αναφερθεί ότι το παραπάνω ζήτημα αφορά κάθε Έλληνα και πρέπει να φτάσει σε όσο περισσότερους Έλληνες μπορούμε, καθώς η Κίνα και η Ελλάδα σέβονται η μια την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της άλλης.

Υπάρχει κατανόηση  και στήριξη ο μεταξύ μας σε ζητήματα που αφορούν τα βασικά μας συμφέροντα και τις κύριες ανησυχίες μας, τα οποία αποτελούν το θεμέλιο για τη συνεχή ανάπτυξη των διμερών σχέσεων. Η ελληνική κυβέρνηση αναγνωρίζει την κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας ως τη μοναδική νόμιμη κυβέρνηση της Κίνας και αναγνωρίζει ότι η Ταϊβάν είναι μέρος της Κίνας και τηρεί την αρχή της μίας Κίνας.

Η Κίνα αναγνωρίζει τον εποικοδομητικό ρόλο της Ελλάδας στη διατήρηση της σταθερότητας, της ασφάλειας και της ευημερίας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, τη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Τέτοιες δηλώσεις έχουν εγγραφεί επανειλημμένα σε διμερή έγγραφα.

Στο Κυπριακό, η κινεζική πλευρά υποστηρίζει πάντα τις προσπάθειες της Κύπρου να υπερασπιστεί την κυριαρχία και την εδαφική της ακεραιότητα. Η Κίνα δεν αναγνωρίζει και δεν θα αναγνωρίσει τη Βόρεια Κύπρο ως ανεξάρτητη χώρα και δεν υποστηρίζει τη συμμετοχή της Βόρειας Κύπρου σε διεθνείς δραστηριότητες ως ανεξάρτητη χώρα. Η κινεζική πλευρά εκτιμά επίσης την τήρηση της αρχής της μίας Κίνας από την ελληνική πλευρά σε πολυμερείς δραστηριότητες και περιστάσεις. Τόσο η Κίνα όσο και η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσουν να στηρίζουν η μία την άλλη σε ζητήματα που αφορούν τα βασικά συμφέροντα και τις κύριες ανησυχίες της άλλης. Ειδικότερα, στις 20 Μαΐου, η περιοχή της Ταϊβάν θα πραγματοποιήσει τη λεγόμενη τελετή εγκαινίων της νέας ηγεσίας.

Ελπίζουμε ότι η ελληνική κοινωνία θα μπορούσε να μιλήσει και να υποστηρίξει την αρχή της Κίνας.

Τι γίνεται όμως με το θέμα της Ταϊβάν και ποία η στάση της Κίνας;

Η Ταϊβάν είναι αναπαλλοτρίωτο μέρος του εδάφους της Κίνας. Η Ταϊβάν ανήκει στην Κίνα από την αρχαιότητα. Αυτή η δήλωση έχει μια υγιή βάση στην ιστορία και τη νομολογία. Και η επιστροφή της Ταϊβάν στην Κίνα είναι ένα σημαντικό μέρος της διεθνούς τάξης που καθιερώθηκε μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία έχει σταθερή βάση στο διεθνές δίκαιο.

Πολλά σημαντικά έγγραφα, συμπεριλαμβανομένης της Διακήρυξης του Καΐρου και της Διακήρυξης του Πότσνταμ, επιβεβαιώνουν ξεκάθαρα ότι η κυριαρχία της Ταϊβάν ανήκει στην Κίνα. Στην 26η σύνοδό της τον Οκτώβριο του 1971, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε το ψήφισμα 2758. Αυτό το ψήφισμα διευκρίνιζε ότι η Κίνα έχει μια ενιαία έδρα στον ΟΗΕ, επομένως δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως “δύο Κίνας” ή “μία Κίνα, μία Ταϊβάν”. , η οποία επανέλαβε για άλλη μια φορά την αρχή της μίας Κίνας. Η αρχή της μίας Κίνας αντιπροσωπεύει την καθολική συναίνεση της διεθνούς κοινότητας. είναι συνεπής με τους βασικούς κανόνες των διεθνών σχέσεων. Επί του παρόντος, 183 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, έχουν συνάψει διπλωματικές σχέσεις με τη ΛΔΚ με βάση την αρχή της μίας Κίνας. Το πραγματικό status quo του ζητήματος της Ταϊβάν είναι ότι οι δύο πλευρές του στενού της Ταϊβάν ανήκουν στην ίδια Κίνα και η Ταϊβάν δεν υπήρξε ποτέ ανεξάρτητη χώρα. Παρόλο που οι δύο πλευρές δεν έχουν ακόμη επανενωθεί, η κυριαρχία και το έδαφος της Κίνας δεν αποκόπηκαν ποτέ και το γεγονός ότι η ηπειρωτική χώρα και η Ταϊβάν ανήκουν στην ίδια Κίνα δεν άλλαξε ποτέ. Η θέση της κινεζικής κυβέρνησης να υποστηρίζει την αρχή της μίας Κίνας και να αντιτίθεται στον αυτονομισμό της «ανεξαρτησίας της Ταϊβάν», «δύο Κίνας» και «μία Κίνα, μία Ταϊβάν» δεν θα αλλάξει. και η επικρατούσα συναίνεση της διεθνούς κοινότητας για την τήρηση της αρχής της μίας Κίνας και η μακροχρόνια και συντριπτική τήρηση αυτής της αρχής δεν θα αλλάξει. Πρόσφατα, κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι «η χρήση βίας για την αλλαγή του status quo στα στενά της Ταϊβάν είναι απαράδεκτη». Αυτός ο ισχυρισμός συγχέει την αιτία και το αποτέλεσμά της. Η βασική αιτία των εντάσεων στα στενά της Ταϊβάν βρίσκεται στην αυτονομιστική θέση των αρχών της Ταϊβάν DPP (Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα) και στην κοινή πρόκληση από τις αρχές του DPP και μερικών χωρών. Οι αρχές του DPP αρνούνται να αναγνωρίσουν την αρχή της μίας Κίνας, πιέζουν διαρκώς για «αποϊνοποίηση» και προωθούν την «αυξητική ανεξαρτησία». Εξαπατούν τον λαό της Ταϊβάν, υποκινούν την εχθρότητα κατά της ηπειρωτικής χώρας και εμποδίζουν και υπονομεύουν τις ανταλλαγές μεταξύ των Στενών, τη συνεργασία και την ολοκληρωμένη ανάπτυξη. Ενώνονται με εξωτερικές δυνάμεις στην προσπάθεια να σπείρουν τους σπόρους των «δύο Κίνας» ή «μιας Κίνας, μιας Ταϊβάν». Οι εκλογές του περιφερειακού αρχηγού και του νομοθετικού σώματος της περιοχής της Ταϊβάν που διεξήχθησαν τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους έδειξαν ότι το DPP δεν εκπροσωπεί την κυρίαρχη κοινή γνώμη (το DPP κέρδισε περίπου 40% ψήφους).

Η λεγόμενη «η χρήση βίας για την αλλαγή του status quo στα στενά της Ταϊβάν είναι απαράδεκτη» είναι στην πραγματικότητα μια ανταμοιβή για την «ανεξαρτησία της Ταϊβάν» υπό τη μεταμφίεση του «αντιπολεμικού» και εξοργίζει τον «ειρηνικό αυτονομισμό» με το πρόσχημα. της «ειρήνης». Εάν κάποιος θέλει πραγματικά να διατηρήσει την ειρήνη και τη σταθερότητα στα στενά της Ταϊβάν, τότε θα πρέπει να υποστηρίξει κατηγορηματικά την αρχή της μίας Κίνας και να αντιταχθεί στην «ανεξαρτησία της Ταϊβάν».

Οι ΗΠΑ επιμένουν να αντιλαμβάνονται και να παρουσιάζουν την Κίνα ως σημαντικό στρατηγικό αντίπαλο, κάνοντας ό,τι μπορούν για να υπονομεύσουν και να συγκρατήσουν την Κίνα, εκμεταλλευόμενοι την Ταϊβάν ως βολικό εργαλείο. Οι αρχές των ΗΠΑ δήλωσαν ότι παραμένουν προσηλωμένες στην αρχή της μίας Κίνας και ότι δεν υποστηρίζουν την «ανεξαρτησία της Ταϊβάν». Όμως οι πράξεις τους έρχονται σε αντίθεση με τα λόγια τους. Θολώνουν την αρχή της μίας Κίνας στην αβεβαιότητα και θέτουν σε κίνδυνο την ακεραιότητά της. Επινοούν «επίσημες» ανταλλαγές με την Ταϊβάν, αυξάνουν τις πωλήσεις όπλων και συμπράττουν σε στρατιωτική πρόκληση. Για να βοηθήσουν την Ταϊβάν να επεκτείνει τον «διεθνή της χώρο», παρακινούν άλλες χώρες να αναμειχθούν στις υποθέσεις της Ταϊβάν και επινοούν νομοσχέδια που σχετίζονται με την Ταϊβάν που παραβιάζουν την κυριαρχία της Κίνας. Από τη μία πλευρά, η αμερικανική πλευρά υποκινεί τις αυτονομιστικές δυνάμεις της Ταϊβάν να δημιουργήσουν ένταση και αναταραχή στις σχέσεις μεταξύ των Στενών.

Από την άλλη πλευρά, κατηγορούν την ηπειρωτική χώρα για καταναγκασμό, άσκηση πιέσεων στην Ταϊβάν και μονομερή αλλαγή του status quo, προκειμένου να ενθαρρυνθούν αυτές οι αυτονομιστικές δυνάμεις και να δημιουργηθούν εμπόδια στην ειρηνική επανένωση της Κίνας. Οι ΗΠΑ φέρουν αδιάσειστα ενοχές όσον αφορά τη δημιουργία εντάσεων στα στενά της Ταϊβάν. Η Κίνα και η Ελλάδα είναι ολοκληρωμένοι εταίροι. Ακριβώς όπως ανέφερα, τόσο η Κίνα όσο και η Ελλάδα τόνισαν σε πολλά διπλωματικά έγγραφα ότι πρέπει να σεβαστούμε την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα του άλλου και να στηρίζουμε και να κατανοούμε ο ένας τον άλλον σε θέματα που αφορούν τα βασικά συμφέροντα και τις κύριες ανησυχίες του άλλου.