Emily Nolan: Συνέντευξη στον Χρήστο Αρφάνη

Emily Nolan:
Συνέντευξη στον Χρήστο Αρφάνη

Χρήστος Αρφάνης: Τι σε ενέπνευσε να αφήσεις το Λίβερπουλ και να μετακομίσεις στη Νέα Υόρκη μόλις στα 18 σου, για να ασχοληθείς με το musical theatre;
Emily Nolan: Πάντα ήξερα ότι ήθελα να ακολουθήσω το musical theatre — η υποκριτική είναι μια τέχνη που αγάπησα από πολύ μικρή ηλικία, και πάντα μου άρεσε να τραγουδώ. Όταν τελείωσα το σχολείο, ένιωθα χαμένη και δεν σκόπευα καν να δώσω οντισιόν για κάποια σχολή. Ήταν η καλύτερή μου φίλη που με έπεισε να προσπαθήσω τουλάχιστον για μία, για εκείνη που πραγματικά ήθελα. Έτσι, αγόρασα ένα εισιτήριο για το Λονδίνο και έκανα μια audition δια ζώσης για το American Music and Dramatic Academy στη Νέα Υόρκη. Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα με δεχτούν με υποτροφία. Από εκείνη τη στιγμή, είχα μια ευκαιρία — και την άρπαξα. Ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα και δούλεψα σκληρά γι’ αυτή.

Χ.Α.: Πώς ήταν η εμπειρία σου στο American Music and Dramatic Academy και πώς σε διαμόρφωσε ως καλλιτέχνιδα;
E.N.: Η εκπαίδευσή μου στο AMDA μου άνοιξε τα μάτια σε έναν εντελώς νέο τρόπο προσέγγισης της ερμηνείας μέσα από το τραγούδι. Η δασκάλα μου στο πρώτο εξάμηνο, η Elaine Petricoff, μου έμαθε τι σημαίνει να αφηγείσαι μια ιστορία — να δίνεις βάρος, νόημα και πρόθεση σε κάθε στιγμή. Κάθε στίχος πρέπει να είναι συγκεκριμένος. Το AMDA με βοήθησε να μάθω πώς να παντρεύω πραγματικά το τραγούδι με την αφήγηση.

Χ.Α.: Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση όταν μετακόμισες σε μια νέα χώρα και ξεκίνησες από το μηδέν;
E.N.: Ειλικρινά; Το να μάθω να είμαι ενήλικη. Μετακόμισα στα 18 και δεν είχα κάνει ποτέ μόνη μου ούτε τα ρούχα μου στο πλυντήριο. Ξαφνικά έπρεπε να αγοράσω σεντόνια, να βγάλω αμερικανικό νούμερο τηλεφώνου — πράγματα που ποτέ δεν είχα σκεφτεί. Και έπρεπε παράλληλα να διατηρώ την αφοσίωσή μου στην τέχνη μου. Μου πήρε χρόνο να βρω ισορροπία. (Ακόμα μαθαίνω!)

Χ.Α.: Αν μπορούσες να δώσεις μια συμβουλή στον εαυτό σου των 18 πριν μετακομίσεις στη Νέα Υόρκη, ποια θα ήταν;
E.N.: Θα της έλεγα να έχει πίστη στη διαδικασία και να εμπιστευτεί ότι όλα γίνονται στον χρόνο τους. Όσο έχεις τα βασικά, μπορείς πάντα να ξανασηκωθείς ό,τι κι αν πάει στραβά.

Χ.Α.: Πώς θα περιέγραφες το μουσικό σου ύφος και τα θέματα που εξερευνάς στα τραγούδια σου;
E.N.: Πάντα ήμουν άνθρωπος του ροκ — ο πατέρας μου άκουγε Pink Floyd και μεγάλωσα με συγκροτήματα των αρχών του 2000. Αυτό έχει σίγουρα επηρεάσει το ύφος μου. Αλλά στα δικά μου τραγούδια εξαρτάται από το θέμα. Συνήθως γράφω όταν τα συναισθήματα με κυριεύουν, οπότε η διάθεσή μου καθορίζει πώς θα βγει τελικά το κομμάτι.

Χ.Α.: Από πού αντλείς έμπνευση για το τραγούδι σου;
E.N.: Κυρίως από προσωπικές εμπειρίες. Αν κάτι με απασχολεί καιρό, τείνω να το γράφω. Ή αν νιώθω κάτι έντονα εκείνη τη στιγμή, οι στίχοι και οι μελωδίες έρχονται φυσικά.

Χ.Α.: Μπορείς να μας περιγράψεις τη δημιουργική σου διαδικασία όταν γράφεις ένα νέο τραγούδι;
**E.N.:** Εξαρτάται από την περίσταση. Αν γράφω με σκοπό, παίζω με ακόρντα ή ρυθμούς και αυτοσχεδιάζω μελωδίες. Άλλες φορές, όταν κάτι με βαραίνει συναισθηματικά, οι στίχοι υπάρχουν ήδη στο μυαλό μου — απλώς πρέπει να δημιουργήσω τη μουσική γύρω τους.

Χ.Α.: Διαφέρουν οι live ερμηνείες σου από τις ηχογραφημένες εκδοχές;
E.N.: Σίγουρα! Στις ηχογραφήσεις εστιάζω στον ήχο — στην καθαρότητα, τον τόνο, την ακρίβεια. Αλλά στις ζωντανές εμφανίσεις επικεντρώνομαι στη σύνδεση. Ζω τη στιγμή, αφήνω το συναίσθημα να περάσει και δημιουργώ μια αυθεντική ενέργεια που ενώνει το κοινό.

Χ.Α.: Πώς συγκρίνεται το musical theatre με το να είσαι τραγουδοποιός;
E.N.: Και τα δύο αφορούν την αφήγηση. Στο musical theatre αφηγούμαι την ιστορία κάποιου άλλου — βρίσκω κομμάτια του εαυτού μου μέσα σε αυτή για να τη ζωντανέψω. Στα δικά μου τραγούδια είναι η δική μου ιστορία — μπορώ να την αλλάξω, να την παίξω, να την εξερευνήσω όπως θέλω. Και οι δύο μορφές είναι εξίσου απολαυστικές και δημιουργικές.

Χ.Α.: Υπάρχει κάποιος ρόλος σε ταινία ή θεατρικό που σε έχει σημαδέψει;
E.N.: Ο ρόλος της Heather στο *Making Home* στο φεστιβάλ του Women’s Playwright Collective. Ήταν μια μοναδική εμπειρία — το καστ, το κείμενο, η ενέργεια. Με έκανε να σκεφτώ βαθύτερα τον ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία και τις πιο λεπτές μορφές μισογυνισμού που υπάρχουν. Μου άφησε μια νέα ματιά που κρατάω μέχρι σήμερα.

Χ.Α.: Τι είναι αυτό που σε τραβά στους ρόλους ή τα φεστιβάλ που επιλέγεις;
E.N.: Συνήθως διαλέγω ρόλους με τους οποίους μπορώ να ταυτιστώ συναισθηματικά — αυτό μου δίνει γερά θεμέλια. Άλλες φορές όμως απλώς επιλέγω κάτι που ακούγεται διασκεδαστικό ή διαφορετικό. Μου αρέσει να βγαίνω από τη ζώνη άνεσής μου και να βλέπω τι θα συμβεί.

Χ.Α.: Δουλεύεις και ως figure model στη Σχολή Οπτικών Τεχνών. Πώς συνδέεται αυτό με την υποκριτική;
E.N.: Και το modeling είναι αφήγηση. Δημιουργώ πόζες βασισμένες σε φανταστικά σενάρια και είναι συναρπαστικό να βλέπω πώς τις ερμηνεύουν οι καλλιτέχνες. Είναι μια σωματική μορφή υποκριτικής — χρησιμοποιώ το σώμα μου για να εκφράσω ό,τι συνήθως εκφράζω με τη φωνή ή το λόγο.

Χ.Α.: Σε έχει εκπλήξει ποτέ ο τρόπος που οι καλλιτέχνες αποτυπώνουν την παρουσία σου;
**E.N.:** Απόλυτα! Οι σπουδαστές είναι τόσο ταλαντούχοι και δημιουργικοί — κάθε ερμηνεία είναι μοναδική. Είναι απίστευτο να βλέπεις πόσες διαφορετικές οπτικές μπορούν να προκύψουν από μια και μόνο πόζα.

Χ.Α.: Πώς έχει επηρεάσει η ζωή σου στο Μανχάταν και το Μπρούκλιν τη δημιουργική σου ταυτότητα;
E.N.: Το να ζω στη Νέα Υόρκη είναι απίστευτο — η πόλη είναι γεμάτη ζωή και έμπνευση. Αυτή η ενέργεια έχει επηρεάσει τόσο την τέχνη όσο και τον τρόπο που βλέπω τον εαυτό μου. Πολλά από όσα δημιουργώ αντικατοπτρίζουν αυτή τη ζωντάνια.

Χ.Α.: Υπάρχουν χώροι ή συνεργασίες που σε ενέπνευσαν ιδιαίτερα στη Νέα Υόρκη;
E.N.: Ναι, πρόσφατα συμμετείχα στο showcase τραγουδοποιών του Wes D’Alelio στο Hamilton Hall. Ήταν εξαιρετικά εμπνευστικό να βλέπω τόσους ταλαντούχους καλλιτέχνες να παρουσιάζουν τα πρωτότυπα τραγούδια τους. Μου θύμισε να μην σταματώ ποτέ να πειραματίζομαι και να εξελίσσομαι.

Χ.Α.: Ποιοι είναι οι στόχοι σου για τα επόμενα χρόνια στη μουσική και την υποκριτική;
E.N.: Θέλω να κυκλοφορήσω το πρώτο μου EP — νιώθω πως ήρθε η ώρα να μοιραστώ τη μουσική μου με τον κόσμο. Στην υποκριτική, θέλω να επιστρέψω στο improv και να ξαναβρώ τη χαρά της στιγμιαίας δημιουργίας χωρίς υπερβολική προετοιμασία.

Χ.Α.: Πώς καταφέρνεις να ισορροπείς ανάμεσα στη μουσική, την υποκριτική και το modeling χωρίς να εξαντλείσαι;
E.N.: Είμαι τυχερή που έχω υπέροχους φίλους στην πόλη — ο χρόνος μαζί τους με κρατά προσγειωμένη. Επίσης, φροντίζω κάθε εβδομάδα να ξεκουράζομαι, να απολαμβάνω τα απλά πράγματα και να θυμάμαι πως η ανάπαυση είναι μέρος της δημιουργικής διαδικασίας.

Χ.Α.: Έχεις κάποιο αγαπημένο τραγούδι δικό σου που σε κάνει περήφανη;
E.N.: Ναι, το *Funhouse Mirror*. Ένας φίλος μου είχε πει κάποτε πως βλέπω τον εαυτό μου σαν μέσα από παραμορφωτικό καθρέφτη λούνα παρκ, και αυτό με ενέπνευσε να γράψω για την εικόνα σώματος και την αυτοαντίληψη. Είναι ένα πολύ προσωπικό τραγούδι που φαίνεται να αγγίζει και πολλούς άλλους.

Χ.Α.: Αν μπορούσες να εμφανιστείς οπουδήποτε στον κόσμο αύριο, πού θα ήταν και γιατί;
E.N.: Στο *Arts Bar* στο Λίβερπουλ. Εκεί ερωτεύτηκα για πρώτη φορά τη σκηνή, αλλά δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να παρουσιάσω τα δικά μου τραγούδια. Θα είχε τεράστια συναισθηματική αξία να επιστρέψω εκεί με τη μουσική μου.

Χ.Α.: Πέρα από την τέχνη, τι άλλο σε εμπνέει;
E.N.: Μου αρέσει πολύ το διάβασμα — κυρίως μυθοπλασία. Είναι ο αγαπημένος μου τρόπος να αποσυνδέομαι από τον κόσμο, ενώ παράλληλα διατηρώ τη φαντασία μου ζωντανή. Χάνομαι εντελώς στις ιστορίες, και κάπως έτσι θυμάμαι γιατί αγαπώ τόσο πολύ να αφηγούμαι κι εγώ ιστορίες.

Η Emily Nolan είναι Βρετανίδα ερμηνεύτρια και τραγουδοποιός από το Λίβερπουλ. Μετακόμισε μόνη της στη Νέα Υόρκη στα 18 για να σπουδάσει musical theatre και αποφοίτησε από το American Music and Dramatic Academy τον Φεβρουάριο του 2025. Έκτοτε εμφανίζεται σε συναυλίες στο Μανχάταν και το Μπρούκλιν, ερμηνεύοντας δικά της τραγούδια, ενώ συμμετέχει σε κινηματογραφικά και τηλεοπτικά πρότζεκτ, θεατρικά φεστιβάλ και εργάζεται ως figure model στη Σχολή Οπτικών Τεχνών της Νέας Υόρκης.

Christos Arfanis

Ο Christos Arfanis (ελληνικά: Χρήστος Αρφάνης) γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου στην Αθήνα, Ελλάδα. Είναι βραβευμένος σε Ελλάδα και Εξωτερικό δημιουργός ταινιών (παραγωγός ταινιών, σεναριογράφος και σκηνοθέτης) και αρθρογράφος ψυχαγωγίας. Έχει εκτεταμένη εμπειρία σε άρθρα σχετικά με τα οπτικοακουστικά μέσα (ταινίες και σειρές) και σε συνεντεύξεις διάφορων ταλέντων (ηθοποιούς, σκηνοθέτες κ.λπ.). Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στο Περιοδικού του Οδοντιατρικού Συλλόγου Πειραιά. Υπήρξε αρχισυντάκτης της στήλης Movies & Series του threepixelslab.gr, όπου συνέβαλε και στη διατήρηση της και σαν αρθρογράφος. Είναι ελεύθερος συνεργάτης σε διάφορα Καλλιτεχνικά sites. Έχει γίνει γνωστός για τις ταινίες του Painful Smile, Inferno Reflexio και Unconscious.

More From Author

Entertainment News Greece – VOLUME 1 – ISSUE 6 – OCTOBER 2025

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *