Ανάμεσα σε Αστέρια και Μαριονέτες: Μια συνομιλία με τον Μάκη Δρούγκα

“Ο Τιμ είναι όλα τα παιδιά που έμειναν μόνα τους για λίγο… και έμαθαν να μιλάνε με την καρδιά.
Ο Φάτσας, η μικρή μαριονέτα, είναι ένα πλάσμα ανάμεσα στο όνειρο και στην απώλεια. Τα συναισθήματά του δεν τα περιγράφει — τα μεταδίδει. Δεν τα λέει. Τα ζεις.
Κι εμείς, σαν αναγνώστες, τα ζούμε μαζί τους: με τον Τιμ, τον Φάτσα και τον παππού Σαμ…
Σε μια ιστορία που δεν διαβάζεται απλώς — αισθάνεται.”

– Μάκης Δρούγκας

Ο Θωμάς Θεοδωρακόπουλος, γνωστός στο λογοτεχνικό κοινό με το ψευδώνυμο Μάκης Δρούγκας, γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1984 στη Βέροια και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Από μικρή ηλικία, ξεκίνησε να γεμίζει τα τετράδιά του με ιστορίες, αποτυπώνοντας σκέψεις, συναισθήματα και εικόνες από τον κόσμο γύρω του. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, πέρασε στον υπολογιστή και πλέον συνεχίζει να γράφει στο κινητό του, χωρίς να χάνει τη μαγεία της αφήγησης.

Ο Μάκης Δρούγκας ζει σήμερα στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης και έχει συμμετάσχει σε δύο σημαντικές λογοτεχνικές ανθολογίες: «Το Σημάδι του Θανάτου» (εκδ. Φιλίτσι, 2022) και «Η Ιστορία μιας Αγάπης» (εκδ. Λευκό Μελάνι, 2025). Η αγάπη του για τα παιδιά και η ανάγκη του να τους προσφέρει όνειρα μέσα από τις λέξεις, αποτέλεσαν κινητήριο δύναμη για να γεννηθεί το παραμύθι «Τα Χρονικά του Τιμ και της Μαριονέτας», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.

Πρόκειται για ένα τρυφερό και βαθιά συναισθηματικό έργο, που ισορροπεί ανάμεσα στο παραμύθι και την εσωτερική αναζήτηση, οδηγώντας τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι μαγείας, καρδιάς και φαντασίας.

📚 Μπορείτε να το προμηθευτείτε εδώ:
👉 https://www.universepaths.com/product-page/t%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B9%CE%BC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%AD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%82

Μάκης Δρουγκας: Είμαι ένας άνθρωπος που μεγάλωσε με παραμύθια και ερωτήσεις που δεν απαντήθηκαν ποτέ. Είμαι 41 ετών και γεννήθηκα σε μια γειτονιά όπου οι αλάνες είχαν περισσότερη φαντασία απ’ ό,τι το διαδίκτυο σήμερα. Από μικρός έγραφα σε τετράδια, αλλά σοβαρά άρχισα να γράφω τα τελευταία χρόνια, όταν η ανάγκη έγινε φωνή. Τώρα μένω στην Θεσσαλονίκη — εκεί όπου ακόμα μπορείς να δεις το φως να μπαίνει μέσα από τα παλιά παντζούρια και να σου λέει ιστορίες.

Χρήστος Αρφάνης: Πώς γεννήθηκε η ιδέα για «Τα Χρονικά του Τιμ και της Μαριονέτας» και τι ήταν αυτό που ήθελες βαθύτερα να μεταδώσεις μέσα από την ιστορία;

Μάκης Δρουγκας: Η ιδέα ήρθε ένα βράδυ που έβλεπα τον Πινόκιο στην τηλεόραση και μου θύμισε το παιδί μέσα μου που δεν θέλει να μεγαλώσει.
Ο Φάτσας είναι αυτό το παιδί που όλοι έχουμε μέσα μας, που φυλάει τις πιο απλές και αληθινές λέξεις. Είναι η φωνή της καρδιάς πριν μιλήσει η λογική. Με αυτή την ιστορία ήθελα να πω πως ακόμα κι ένα κομμάτι ξύλο, αν το δεις με αγάπη, μπορεί να έχει καρδιά και ψυχή. Είναι μια υπενθύμιση πως η μαγεία ζει στα απλά πράγματα που συχνά ξεχνάμε.

Χρήστος Αρφάνης: Ο τίτλος του βιβλίου παραπέμπει σε ένα παιχνίδι ανάμεσα σε φαντασία και συναίσθημα. Τι συμβολίζουν για σένα ο Τιμ και η Μαριονέτα;

Μάκης Δρουγκάς: Ο Τιμ είναι το παιδί που όλοι έχουμε μέσα μας — με τα συναισθήματα, τους φόβους και τις ελπίδες του. Είναι το κομμάτι της ψυχής που θέλει αγάπη και κατανόηση, ακόμα κι όταν φοβάται. Η Μαριονέτα είναι η ψυχή που προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά της, να βρει ελευθερία και φως. Είναι η ελπίδα πως ακόμα κι αν νιώθεις δεμένος ή άδειος, μέσα σου υπάρχει ζωή και δύναμη να ονειρευτείς. Ο Τιμ και η Μαριονέτα δείχνουν πως η φαντασία και τα αληθινά συναισθήματα είναι μαζί — και πως πάντα μπορούμε να βρούμε τον εαυτό μας.

Χρήστος Αρφάνης: Γράφεις κυρίως στο κινητό σου. Πώς επηρεάζει αυτό τη διαδικασία της έμπνευσης και της δημιουργίας; Είναι κάτι αυθόρμητο ή οργανωμένο;

Μάκης Δρουγκάς: Ναι, γράφω σχεδόν πάντα από το κινητό μου. Είναι σαν να κρατάω στο χέρι ένα μικρό σημειωματάριο που χωράει ολόκληρους κόσμους. Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο τρόπο ή πρόγραμμα. Μπορεί να είμαι στο λεωφορείο, στη δουλειά ή απλώς να ακούσω μια λέξη — και να ανάψει κάτι μέσα μου. Η έμπνευση δεν χτυπά ραντεβού. Έρχεται ξαφνικά, όπως ένα παιδί που σε τραβά από το μανίκι και σου λέει: «Έλα να σου δείξω κάτι». Και τότε… απλώς ανοίγω το κινητό και γράφω. Όλα ξεκινούν από δικές μου ιδέες, οργάνωση και φαντασία. Δεν είναι τυχαίο ούτε πρόχειρο. Γίνονται πολλές διορθώσεις μέχρι να βγει αυτό το “κάτι” που θέλω να πω. Η διαδικασία είναι αυθόρμητη, αλλά και πολύ προσωπική. Μπορεί να γράψω ένα ολόκληρο κομμάτι σε ένα βράδυ, άλλες φορές κρατάω μια πρόταση για μέρες μέχρι να τη νιώσω σωστή. Έχω πάντα στο μυαλό μου τη ροή σαν να βλέπω σκηνές από ταινία. Όμως το ντύνω λογοτεχνικά, σε γλώσσα που να μιλάει στην καρδιά — είτε είσαι παιδί, είτε μεγάλος που ακόμα θυμάται.

Χρήστος Αρφάνης: Το παιδικό κοινό είναι πολύτιμο αλλά και απαιτητικό. Ποια είναι, κατά τη γνώμη σου, τα στοιχεία που κάνουν ένα παιδικό βιβλίο διαχρονικό;

Μάκης Δρουγκάς: Το παιδικό κοινό νιώθει τα πράγματα χωρίς φίλτρο. Αν δεν είσαι αληθινός, σε καταλαβαίνει αμέσως. Ένα διαχρονικό παιδικό βιβλίο, πιστεύω, πρέπει να έχει ψυχή. Όχι απλώς ωραία λόγια, αλλά μια αλήθεια που λέγεται με απλό τρόπο. Να μπορεί να σε κάνει να γελάσεις, να νιώσεις, να θυμηθείς κάτι που είχες ξεχάσει. Και πάνω απ’ όλα, να αφήνει μια μικρή σπίθα μαγείας, κάτι που θα κουβαλάς μαζί σου και όταν μεγαλώσεις. Αν ένα παιδί κλείσει το βιβλίο και συνεχίσει να σκέφτεται τον ήρωα ή μια φράση… τότε κάτι όμορφο έγινε. Κάτι που αξίζει να μείνει.

Χρήστος Αρφάνης: Ποια ήταν η πρώτη ιστορία που θυμάσαι να έγραψες ως παιδί και τι σε έκανε τότε να πιάσεις το μολύβι;

Μάκης Δρουγκάς: Θυμάμαι πρέπει να ήμουν κάπου δώδεκα χρονών. Ήταν καλοκαίρι, κι έγραψα μια ιστορία πάνω σε κάτι ξεχασμένα φύλλα από χαρτί που βρήκα σ’ ένα συρτάρι. Ήταν για έναν μοναχικό ήρωα που περπατούσε σε μια έρημη πόλη, ψάχνοντας κάποιον που του είχε λείψει. Το βράδυ ανέβαινε σε μια ταράτσα και μιλούσε στα αστέρια. Ήταν το μόνο μέρος που πίστευε πως κάποιος μπορεί να τον ακούσει. Δεν είχα ιδέα τότε τι σημαίνει γράφω. Απλώς ήθελα να δώσω ζωή σε μια σκέψη που δεν χωρούσε στην καρδιά μου. Κι εκείνη τη νύχτα, με ένα μολύβι κι ένα παλιό χαρτί, ένιωσα για πρώτη φορά πως το χαρτί… ακούει. Έχει ψυχή έχει φως Ίσως πιο πολύ κι απ’ τα αστέρια

Χρήστος Αρφάνης: Συμμετείχες σε ανθολογίες με εντελώς διαφορετική θεματική. Πώς μεταβαίνεις από τον ρομαντισμό ή τον υπαρξισμό στον παραμυθένιο κόσμο των παιδιών;

Μάκης Δρουγκάς: Για μένα όλα ξεκινούν από την ίδια ανάγκη: να πω μια αλήθεια μέσα από τη φαντασία. Όποιο κι αν είναι το θέμα — ρομαντισμός, συναισθήματα ή παραμύθι — θέλω να φτάσω στην καρδιά αυτών που διαβάζουν. Όταν γράφω για παιδιά, νιώθω πως γυρίζω σε έναν κόσμο όπου όλα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Εκεί, με απλά λόγια και λίγη μαγεία, μπορώ να μιλήσω σε όλους, μικρούς και μεγάλους. Δεν αλλάζει η ουσία, αλλά ο τρόπος που τη λέω — πάντα με ειλικρίνεια και αγάπη.

Χρήστος Αρφάνης: Υπάρχει κάποιο αγαπημένο σου απόσπασμα από το βιβλίο που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;

Μάκης Δρουγκάς: Θέλω να δώσω στους αναγνώστες — και κυρίως στα παιδιά — την ελευθερία να βρουν μέσα στο βιβλίο το κομμάτι που τους αγγίζει πιο πολύ. Κάθε ιστορία, κάθε λέξη, κρύβει κάτι διαφορετικό για τον καθένα. Δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποιο απόσπασμα, γιατί η μαγεία είναι στο προσωπικό τους ταξίδι μέσα στις σελίδες. Κάθε παιδί μπορεί να ανακαλύψει εκεί το δικό του παραμυθένιο κομμάτι, που θα το κάνει να νιώσει και να ονειρευτεί.

Χρήστος Αρφάνης: Αν το παραμύθι σου γινόταν θεατρική ή κινηματογραφική μεταφορά, πώς θα το φανταζόσουν; Με animation, με ηθοποιούς, ή με κάποιο άλλο ύφος;

Μάκης Δρουγκάς: Αν το παραμύθι γινόταν ταινία, φαντάζομαι animation με ζωντανά γραφικά, γεμάτο μαγεία και υπέροχες ατάκες που μένουν. Κάτι σαν τις ταινίες της Disney. Θα ήθελα τη φωνή του Φάτσα να την μεταγλωττίσει ο Σπύρος Μπιμπίλας. Θα έβαζα τον Τάσο Κωστή να δανείζει τη φωνή του τόσο στην αφήγηση όσο και στον παππού Σαμ και να ενσαρκώνει κι άλλους ρόλους, ενώ τον Τιμ θα τον έπαιζε ο Θανάσης Τσαλαμπάσης. Έτσι, το παραμύθι θα ζωντάνευε με ανθρώπινες φωνές και αληθινά συναισθήματα.

Χρήστος Αρφάνης: Τι σημαίνει για εσένα η λέξη «παραμύθι» σήμερα; Πώς διατηρείται η μαγεία του στην εποχή της ταχύτητας και της εικόνας;

Μάκης Δρουγκάς: Για μένα, το παραμύθι είναι μια πόρτα σε κόσμους όπου όλα γίνονται πιθανά — μια μικρή φυγή από την πραγματικότητα. Σήμερα, μέσα στην ταχύτητα και τις εικόνες που μας κατακλύζουν, η μαγεία του παραμυθιού διατηρείται όταν αφήνουμε χώρο στην φαντασία μας να ταξιδέψει, όταν ακούμε με την καρδιά και όχι μόνο με τα μάτια. Είναι αυτή η απλότητα, το συναίσθημα και η ελπίδα που κάνει το παραμύθι ζωντανό, ακόμα κι όταν όλα γύρω αλλάζουν γρήγορα.

Χρήστος Αρφάνης: Τι άλλο να περιμένουμε από τον Μάκη Δρούγκα στο μέλλον; Ετοιμάζεις κάποιο νέο βιβλίο ή άλλο δημιουργικό πρότζεκτ;

Μάκης Δρουγκάς: Ναι, έρχονται όμορφα και διαφορετικά πράγματα. Ετοιμάζω ιστορίες που έχουν μέσα τους συναίσθημα, μαγεία και ανθρώπινες αλήθειες. Ανάμεσά τους, ένα μυθιστόρημα που αγγίζει τη θρησκεία και τη μάχη με τους δαίμονες, ένα άλλο που μιλάει για τη μητέρα ως ιερό πρόσωπο και όσα νιώθουμε βαθιά μέσα μας, αλλά πολλές φορές δεν τολμάμε να πούμε. Τα υπόλοιπα… δεν θα τα πω. Θα τα διαβάσετε. Γιατί μερικά πράγματα λέγονται καλύτερα με τον τρόπο που μόνο το χαρτί ξέρει. Με τρόπο που σε αγγίζει σιγά, σαν να σε ξέρει από παλιά.

Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου αυτή τη μεγάλη οικογένεια, τις Συμπαντικές Διαδρομές, που αγκάλιασε αυτό το όνειρο. Έναν εκδοτικό οίκο που δεν τυπώνει απλώς βιβλία, αλλά τους δίνει μαγεία και φτερά… για να ταξιδέψουν όσο πιο μακριά μπορούν — κι ακόμα παραπέρα.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς τον Χρήστο Αρφάνη για τη ζεστή φιλοξενία και τη συζήτηση που περισσότερο έμοιαζε με ταξίδι στην ψυχή του παραμυθιού. Μιλήσαμε για τον Τιμ, τον Φάτσα, τον Παππού Σαμ… αλλά και για τα παιδιά που ξέρουν να νιώθουν, να φαντάζονται και να αγαπούν.

Το βιβλίο αυτό είναι για εκείνα. Για όλα τα παιδιά που έχουν νιώσει μοναξιά, αλλά βρήκαν τον τρόπο να μιλούν με τα αστέρια. Είναι όμως και για τους μεγάλους –γιατί μέσα από τα μάτια του Τιμ, μπορείς να θυμηθείς ξανά πώς είναι να νιώθεις χωρίς να εξηγείς.
Δεν είναι απλώς ένα βιβλίο.
Είναι μια συναισθηματική εμπειρία. Ένα παραμύθι που μπορεί να σε κάνει να γελάσεις, να δακρύσεις, να θυμηθείς… αλλά κυρίως να πιστέψεις ξανά.
Δώστε του μια ευκαιρία.
Ίσως εκεί μέσα βρείτε το δικό σας αστέρι. 

Διαβάστε επίσης: Πώς η Παραποίηση των Κοντέρ Γίνεται πιο Εκλεπτυσμένη στην Ψηφιακή Εποχή